6-7 augustus Koh Samui onze laatste bestemming

Gistermiddag zijn we met de lomprayah boot van Koh Phangan naar Koh Samui gevaren. Duurt nog geen half uur plus wel even in de rij staan voor de boot in de volle zon. Maar als we dat eenmaal hebben gehad gaan we snel naar het bovendek en zitten we buiten op de voorste rij. Zodra we varen waait de wind keihard door onze haren, een heerlijke verkoeling. We zien ook boten waarvan je je afvraagt of die echt nog varen. Dat blijkt te lukken en je kan er zelfs mee naar één van de eilanden maar wij zijn blij dat we deze hebben (zie foto).

We komen aan op Koh Samui, stappen wederom feilloos over op onze wachtende bus en zijn binnen een minuut of twintig bij ons verblijf, Laemsor Residence. Een villa aan het strand op een heel klein complex van 7 verblijven. Het is hier heerlijk rustig, afgelegen en vooral best luxe. Prachtige villa en de kinderen krijgen meteen strand speelgoed en een bal. We mogen gebruik maken van de kano en doen dat ook. En dat was even een avontuur.

Ons resort ligt achter een natuurlijke koraal rif. Hierdoor is het ondiep en veilig. Om op open zee te komen kan je door een soort mini kanaal varen en daar kan je snorkelen. Danique en ik gaan eerst binnen het koraal met de kano en dat is heel leuk. Koen besluit daarna met Noah door het kanaal te gaan. Alleen koen gaat achterin zitten en Noah voor, waar Danique en ik dat andersom deden. En laat er achterin nu een gat zitten... Kortom, paniek want koen maakt achterin water, de kano loopt vol en slaat om en daar liggen ze dan in het kanaal. Overigens heb ik dit alles gemist want ik was even bij het huisje. Maar het water uit de kano laten lopen, een kind in paniek en heel diep water is niet echt een goede combi. Gelukkig kan ieder van ons zwemmen dus koen krijgt Noah en kano weer veilig aan de kant. Noah wil niet meer in de kano helaas.....

We eten s avonds heerlijk aan het strand, patat voor de kids, wij heerlijk Thais eten. Danique is zo vertrokken, van Noah hebben we altijd wat langer plezier :-).

Inmiddels heb ik na wat geknutsel en vast illegale handelingen ook toegang weten te krijgen tot de livestream van de NOS en kan dus de olympische spelen volgen. Ik kijk het handbal, Noah speelt nog wat op de ipad en valt uiteindelijk in slaap. Ik kijk tot diep in de nacht ook nog volleybal en zwemmen, dat is toch het heerlijke van vakantie, we kijken hier echt nooit op de klok en vragen heel regelmatig aan elkaar welke dag het eigenlijk is. En dan alleen nog als we het gevoel hebben dat we binnenkort weer door moeten reizen want verder zijn de dagen niet belangrijk.

We worden wakker deze morgen en ontbijten met noedels uit een bakje want de keuken is vandaag dicht. Noah ligt te tukken tot elf uur! We zwemmen wat, maken een wandeling over het strand en drinken ergens een heerlijke vruchtencocktail. We vinden prachtige schelpen en komen weer terug bij ons huisje. Danique en ik gaan kanoën, koen en Noah bouwen een zandkasteel. Leuk hier is ook dat er die honden zijn bij het resort die alle gasten ongeveer adopteren. Waar we gaan, één van de honden komt lekker bij ons zitten of liggen en is daar dan gewoon. Waarschijnlijk omdat ze het gezelschap fijn vinden. Ze zijn super vriendelijk, blaffen niet en volgen je overal. Inmiddels wil Danique zelf kanoën dus ik blijf er nog even bij maar ze redt het prima.

Opeens schrikken we ons rot van oorverdovend gekrijs van Noah. Helemaal hysterisch schreeuwt en huilt hij dat hij is gebeten. Ik ben in de zee dus kan er niet direct bij, koen vraagt hem wat er is maar het enige wat hij doet is al gillend zijn zwembroek uittrekken en zo staat hij naakt gillend op het strand terwijl wij niet zien wat er nu is gebeurd. Wat ik wel zie is drie rode bulten op zijn rug maar er zit toch echt niets in zijn broek.
We troosten hem, hij zegt heel schattig dat hij gerust schrok maar dat de pijn echt erger was als de schrik. We vermoeden dat het iets van een steekvlieg was maar gelukkig is de pijn redelijk snel over en trekken de plekjes weg. Na het rode mier incident is hij wel panisch voor alle mieren en vliegen :-)

We gaan terug naar de kamer, douchen en hangen wat en besluiten even en restaurant op te zoeken. De honden volgen ons trouw en eentje gaat zelfs helemaal mee tot het restaurant, gaat voor de trap liggen en heeft bijna een uur gewacht, toen was ze het zat.Na het eten lopen we terug en worden we direct weer verwelkomt door onze vrienden die daarna voor onze kamerdeur gaan liggen.
Tot snel weer!